ഓരോ മഴത്തുള്ളി കൊഴിയുമ്പോഴും ഞാന് -
ഓര്ത്തിരുന്നു ആ മഴക്കാലം .
കടലാസ്സുകൊണ്ടുനാം കളിവഞ്ചി തീര്ത്തതും -
ഒരു ബെഞ്ചില് ഇരുന്നു പഠിച്ചതും.
കളിയായി നീയെന്റെ കവിളില് നീ നുള്ളിയാ-
പാടുകള് എന്നൊ മറഞ്ഞു.
മനസ്സെന്ന പുസ്തകത്താളില് നീ വിരചിച്ച-
ചിത്രങ്ങള് ഇന്നും ബാക്കി.
നടവഴി ഇടവഴി ഓടിത്തളര്ന്നു നാം-
ചെമ്പകപ്പൂക്കള് പെറുക്കി.
ഒരു കൊച്ചു കാറ്റു അടര്ത്തിയാ ഇലകള് ചേര്ത്ത്-
എത്ര തലപ്പാവു നെയ്തു .
ചുരുള്വീണ നിന്റെ മുടിത്തുമ്പില് നിന്നു ഞാന് -
ഒരു മുല്ലമൊട്ടുകവര്ന്നു.
അതുവെച്ച പുസ്തകത്താളില് ഒര്മകള്-
ഇന്നും പരത്തും സുഗന്തം.
ഒരു കുടക്കീഴില് നാം ചേര്ന്നു നടന്നതും-
തോട്ടില് പരല് മീന് പിടിച്ചതും .
കണ്ണന്ചിരട്ടകള് കൊണ്ടുനാം അന്നെത്ര-
മണ്ണപ്പം ചുട്ടു കളിച്ചു.
ഒരു കാറ്റിലെത്തിയാ അപ്പൂപ്പന് താടിക്കായ്-
തൊടിയായ തൊടിയെത്ര ഓടി.
ആ മഴക്കാലത്തു പാറിപ്പറക്കുവാന്-
എത്രയോ തുമ്പികള് വന്നൂ.
ആ മഴക്കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോള് –
തുമ്പികള് പലവഴിയായി അകന്നു.
ഇന്നു ഞാന് അറിയുന്നു എന്നോ അകന്നൊരാ-
തുമ്പികളില് രണ്ടുപേര് നമ്മള്.
ഓരോ മഴത്തുള്ളി കൊഴിയുമ്പോഴും
ഞാന് ഓര്ത്തിരുന്നു ആ മഴക്കാലം .
3 comments:
good!!
നന്നായിട്ടുണ്ട് മാഷേ.
എഴുത്തെല്ലാം കുറച്ചോ?
പുനര്ജനിക്കാം..പുതിയ ബാല്യത്തിലേക്ക്.
കൊള്ളാം.
Post a Comment