ഒരു മയില്പ്പീലി ഞാന് മാറ്റി വെച്ചെന്നുടെ –
ഹൃദയത്തിലെന്നും നിനക്കായ് .
മഴപെയ്തു തോര്ന്നിട്ടും ആ മയില്പ്പീലി ഞാന് –
നിധി പോലെ ഹൃദയത്തില് കാത്തു .
വരുമെന്നു ചൊല്ലിനീ പോയൊരു വഴിയത്തില് –
ഏകനായ് ഞാനന്നു നിന്നു.
വര്ഷവും വേനലും പോയ്മറഞ്ഞെങ്കിലും –
കാത്തിരിപ്പന്നും തുടര്ന്നു .
ഒരുപദ നിസ്വനം തേടി ഞാന് എന്നെന്നും –
അകലേക്ക് മിഴിചെര്ത്തു നിന്നു .
ജീവിതത്തിന് പ്രയാണത്തില് എവിടെയോ –
അവളെന്നെ ആദ്യം മറന്നു .
പിന്നെ എന് ജീവന്റെ അംശമായ് മാറിയ –
മയില്പ്പീലിയും അവള് മറന്നു .
ഇനി വരില്ലെന്ന് ഞാന് അറിയുമ്പോള് എന് കണ്ണില് –
അറിയ്യാതെ ഒരു തുള്ളി ബാഷ്പം .
ചിറകറ്റ ഈ മയിപ്പീലി തന് തുണ്ടുകള് –
നിലക്കട്ടെ അതിനൊപ്പം എന് ഹൃദയ സ്പന്ദനങ്ങള്.
Published on Jun 2004
7 comments:
കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...
അക്ഷരത്തെറ്റ് ഒഴിവാക്കൂ...
nja - ഞ
കവിത നന്നായി.
ആശംസകൾ.
വളരെ നന്നായിരിയ്ക്കുന്നു.
നല്ല വരികള്. പ്രത്യേകിച്ചും അവസാന വരികള്..............
പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയിൽ കുതിർന്നു കിടക്കുന്ന ചിറകറ്റു വീണ മയിൽപ്പീലിക്കായി ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ...
നന്നായിട്ടുണ്ട് കവിത.
ജീവിതത്തിന് പ്രയാണത്തില് എവിടെയോ –
അവളെന്നെ ആദ്യം മറന്നു .
പിന്നെ എന് ജീവന്റെ അംശമായ് മാറിയ –
മയില്പ്പീലിയും അവള് മറന്നു
**********
നന്നായിരിക്കുന്നു; ഭാവുകങ്ങള്...!!
Post a Comment